Lumaktaw sa pangunahing content

Walang Pamagat na Tula ni George Calaor



I

Siya na plauta, siya na lagi kong inibig.
Siya na alaala ng tubig, sa uhaw kong isip.
Ang lunggati ng lunggati,
Ang samyo ng siphayo.
Siya na Hininga ng bukangliwayway,
Alaala ng kasaganahan ng ginapas na palay.
Usok ng piging ng alaalang 'di magmaliw.
Siya ang lahat ng kailanman,
Na hindi kailanman magiging ngayon.
At nauunawaan ko ang mga tala,
Sa kanilang kalungkutan.

II

Kumusta na si Chairman Gonzalo at Commander Zero?
Nagising na ba sila sa pagkakahimbing sa hardin?
Tagay para kay Amado Guerrero!
Tagay para kay Armando Liwanag!
Pero huwag kalilimutan-
Isang marangyang tagay para kay Dagohoy,
At sa isangdaan taon niyang pag-aaklas!
Naalala ko si Hikmet, Neruda, at Uncle Ho-
Isang marangyang piging sila ng pag-aalay sa sarili.

Sinta,
Hayaan akong magtampisaw sa Ilog Lena
At tumula nang may asupre sa bibig,
Asero sa dibdib,
At may pagpaslang sa panaginip.
Pagdaka'y babagtasin ang daan papuntang Yenan,
Inaawit ang iyong pangalan na tila hibang.
Naaalala ang mga baywang na iyan,
Ang mga baywang,
Na hinahaplos sa bukangliwayway.

III

Pagkatapos ng Rebolusyon,
Sa panahon ng Rekonstruksiyon,
Nariyan ka pa kaya?
Maaalala mo pa kaya tayong dalawa?
Mga manlalakbay ng malay,
Mga pangahas ng bukas?

-- George Tumaob Calaor

Mga Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

Mga Kuwentong Bayan ng Bukidnon

Introduksiyon UPDATE: Ang librong Mga Kuwentong Bayan ng Bukidnon ay maaari nang mabili sa lokal na online shop ng JMP Creative Media. Sundan lamang ang link na ito: BUY NOW: MGA KUWENTONG BAYAN NG BUKIDNON.   Ang pagbabasa ng mga katutubong kuwentong bayan ang isa sa pinakamabisang paraan upang maunawaan ang kultura ng isang bansa. Ayon kay William Bascom, isang kilalang Amerikanong kuwentista at antropolohista, ang mga kuwentong bayan ay salamin ng mga katutubong kaugalian, tradisyon, ritwal, at kultura. Nilalaman ng mga katutubong kuwento ang buod ng pagkatao ng isang partikular na grupo sa lipunan. Ang paglalathala ng e-Book na ito ay isang pagtatangka na maibahagi sa buong daigdig ang ilang piling kuwentong bayan ng tribung Bukidnon sa Hilagang Mindanao, sa wikang madaling maintindihan ng kabataang Filipino. Sa gayon, magiging mas nakaaaliw ang kanilang pagbabasa. Marami na ang nalimbag na mga kuwentong bayan ng tribung Bukidnon. Subalit kadalasan, ang mga kuwento ay nakasu...

Forced Haircut in Schools is Corporal Punishment

Forced Haircut in Schools is Corporal Punishment (Why This Policy Is Unjust and Violates Basic Child Rights) Valencia City, BUKIDNON.  The Department of Education (DepEd) has a long-standing policy that governs good grooming. This includes prescribing a so-called proper haircut for male pupils in both private and public schools.  According to Undersecretary Yolanda Quijano, “the prescribed haircut for boys is at least one inch above the ear and three inches above the collar line.” Schools under the supervision of DepEd are required to follow such standard. Unfortunately, this “haircut policy” has no clear implementing guidelines.  As a general practice, school principals and administrators have the authority to define their own sets of rules on how to implement the policy, including the enforcement of disciplinary actions on erring pupils.

Untitled I

It's not about knowing you when we were there, wandering, in gardens of youthful freedom. What matters is that I've known you, as you are. It's not about seeing you transformed in full splendor palpably radiant and  blinding mortal  eyes. What matters is that I’ve seen you, as you are. It’s not about hearing you, angelic rhythm of imagined voices  wallowing in bitter-sweet laughter. What matters is that I’ve heard you, as you are. It is not about touching you in the deepest  recesses of your uncharted nakedness, utterly lost  in the celebration  of your beauty and passion. What matters most is that I’ve touched you, as you are. It is not about feeling your stormy thoughts and calm contemplations though these are far constellations reached only by stellar signals. What matters most is that I’ve felt you, as you are. ‘Tis not about loving you, sweet rose-p...